20 Konuda Ehl-i Sünnet Müdafaası

Hz. Âdem’den (as) bu zamana kadar insanlık tarihi, iyi ile kötünün, hayır ile şerrin mücadelesiyle geçmiştir. İyilerin başında peygamberler ve onlara tabi olan salih kimseler; kötülerin başında firavunlar, nemrutlar ve zalimler olmak üzere bu mücadele devam etmiş ve kıyamete kadar da devam edecektir. Bütün iyilikler, güzellikler ve hayırlar Peygamberler ve onlara inananlar tarafında toplanmış; bütün kötülükler, çirkinlikler ve şerler de kâfirler, münafıklar ve müşrikler tarafında toplanmıştır.

İslam düşmanlarının her türlü vasıtalarla mani olmaya çalışmalarına rağmen; İslamiyet çok hızlı ve geniş coğrafyalara yayılmıştır. Bunu hazmedemeyenler, İslam’ı ve Müslümanları nasıl zayıflatıp zarar verebiliriz diye düşünmüşler. Bunun için Haçlı seferleri gibi açıktan saldırdıkları gibi; münafıkâne gizli tertipler de düzenlemişler. Fakat başarılı olamamışlardır.

İslam düşmanlarının başarısızlıkları onları hiçbir zaman emellerinden vazgeçirmedi. Bu sefer emellerine ulaşmak için müsteşrikleri (oryantalistleri) devreye soktular. Bunlar, güya objektif ve tarafsız bilim adamı sıfatıyla Kur’an’ı, hadisleri, İslam tarihini ve İslamî diğer ilimleri araştırdılar. Kendilerince uydurdukları eksik ve kusurları kitaplarında bilimsellik ve objektiflik adı altında yayımladılar. Fakat istedikleri tesiri göremediler ve fikirleri İslam âleminde makes bulmadı. Çünkü kendisi Müslüman olmayan batılı bir müsteşriğin İslam’a, Kur’an’a veya Peygamberimize yaptığı haksız tenkitlere Müslümanlar iltifat edemezdi ve etmedi.

Bu defa taktik değiştirip Müslümanlar arasından emellerine hizmet edecek bazı kişileri yetiştirdiler. Kendi fikirlerini İslam âlemindeki “içimizdeki müsteşrikler” diyebileceğimiz bu kişilere söylettirdiler. Bu kişiler her ne kadar birbirinden farklı fikirdeymiş gibi görünseler de ortak bir dil kullanarak, âlimlere, mezhep imamlarına, sahabelere, hadislere, sünnete ve hatta peygamberimize saldırdılar. Bu kimselerin niyeti, müminlerin Peygamber Efendimize (sav) karşı olan sevgi ve bağlılıklarını kırmak, istikametli olan ehl-i sünnet görüşlerinden uzaklaştırmak, “Kur’an’a uymak esastır” diyerek Peygamberimizi (sav) ve sünneti devreden çıkarmak; sonra da Kur’an’ı kendi heva ve heveslerine göre yorumlayarak dinin aslını bozmaktır.